توی آسمان آبی قشنگ
دسته ای پرنده ی سفید
پرکشید
باغ،
جان تازه ای گرفت
شاخه ای کشیده شد به آسمان...
برای خواندن ادامه ی این شعر زیبا از کتاب : از روی خط پایان . به ادامه ی مطلب بروید ....
توی آسمان آبی قشنگ
دسته ای پرنده ی سفید
پرکشید
باغ،
جان تازه ای گرفت
شاخه ای کشیده شد به آسمان
توی قاب آسمان،
دست شاخه بود و دامن پرندگان
لانه بوی بال وپرگرفت
پر شد از شکوفه ی سفید
در رگ تمام غنچه ها
خون تازه ای دوید
زندگی دوباره برقرار شد
چون که ناگهان ف بهار شد
از روی خــــــــ پایان ــــــــــــط
لیز خوردن
در زندگی بهانه ایست
تا دست آن کسی را ،
که دوست داری
محکم تر بگیری !
امروز خم شدم
ودر گوش نوزادی که
مرده به دنیا امده بود
آهسته گفتم:
بخواب که چیزی از دست نداده ای!!!
می خواهم
خط زندگی ام را عوض کنم
بهشت پیاده شوم
سیب را از آدم بگیرم
به خدا پس دهم.
فریبا ایازی.
دستم به آرزوهایم نمی رسد
آرزوهایم بسیار دورند...
ولی درخت سبز صبرم می گوید:
امیدی هست... خدایی هست...
این بار برای رسیدن به آرزوهایم یک صندلی زیر پایم می گذارم
شاید این بار دستم به آرزوهایم برسد...
امروز قراره با یک شعر بــــسیار زیبا از قیصر امین پور سور پرایزتون کنم حتما روی این پست نظر بگذارید
ممنون
زیباترین شعر قیصر امین پور
من از عهد آدم تو را دوست دارم
از آغاز عالم تو را دوست دارم
چه شبها من و آسمان تا دم صبح
سرودیم نم نم: تو را دوست دارم
نه خط خطی، نه خالی! نه خواب و خیالی!
با عرض سلام خدمت تمامی دوســـتان عـــــزیزی که ایــن وب را مشـــاهده می کننـــد
ما تمامی تــلاش خود را می کنیم تا شما دوســتان عزیز نهایت لـذت را از این وب ببرید.
از شما خواهشمندیم از پســتی که مورد تحســین شما عزیزان قرار گرفــت در آن پـسـت
نظر خود را بگذارید با تبادل لینک هم با هر موضوعی موافقت می کنیم ابتدا شــما عزیزان
ما را با اسم ( لمس شعر )لینک نمایید وبعد خبر دهید تا ماهم شــما را لینک کنیم.
و یا حتی می توانیم کد لوگوی وبلاگ را دراختیارتان قرار دهیم تا در وبلاگ خود قرار دهید
همـــه نظـــرات شـما را مـــــی خوانیـــــم و بــــه ســــــوالات شـــما پـــاسخ مـــی دهیـــم .
با تشکر
از طرف مدیر وب: 
رز
برف پیری
برف پیری شــده تـاج سـرم از لطف خـــدا
بــاورم نیــست ولی، آمده یک‌بـاره چـرا؟
نیک چــون می‌نگرم راه بــه جـایی نبــرم
کایـن سفیدی ثمر چیست که پوشیده مـرا؟
برای مشاهده ی ادامه ی شعر برف پیر لطفا به ادامه ی مطلب بروید
برف پیری
برف پیری شــده تـاج سـرم از لطف خـــدا
بــاورم نیــست ولی، آمده یک‌بـاره چـرا؟
نیک چــون می‌نگرم راه بــه جـایی نبــرم
کایـن سفیدی ثمر چیست که پوشیده مـرا؟
نالــه ســرد مـرا هـر که شنیده‌است نگفت
تو که هستی؟ چه‌کنی؟ چون شده‌ای خلق‌نما؟
سالها زنـــدگی از دسـت بشــد بـی‌تـدبیر
ای دریــغا که دمـــی عــقل نشـد راهنـما
بعــد عـمری که دم از بنـدگی حــق زده‌ام
یـادم آمد هـمه در بند بـودم بی‌پـــروا
تا چه پیـش آیـدم آخـر، چـه بـود تفدیرم
بعـد از این دسـت مـن و دامـن پرمهر خدا
کس نـداند چـه شـود عاقبتش، چـون مـیرد
یـا کجا رخت ببنـدد، چــه زمان از دنـیا
این جهان دزد شروری است که در قامت دوست
بـه فنا داد عجب شــوکـت و ایـمان مــرا
کســی از زحـمت امـروز اگـر سـود نکــرد
مطمـئن باش کــه سـودی ببــرد از فــردا
شــب تاریــک چـه می‌پرسی از احوال دلی
کـه ندارد به جـز اندوه و غم یـار، نـوا
سـاربانا بـه فدایت بـــده لخــتی مهلـت
کــه دلـم پیـش نگـاری است گرو، جان شما
“عابد” این رخت سفیدی که به تن دوخته‌ای
هـمه داننـد کـه دلقی‌اسـت بر اندام گـدا
غلام عباس سپاس‌دار